Everything is a Metaphor 3: The Finale

We both know that we were meant for each other. We both felt that the universe conspired and brought us together that night. We were both convinced that there's a reason why I was too early to arrive in The Fort to meet with my friends the fact that I'm always late, that there's a reason why I headed to fully booked first and not to the coffee shop directly where me and my friends were supposed to meet.

But....

* * * * *

Mas lumamig ang ihip ng hangin. Wala ng tao ng mga oras na iyon kundi kaming dalawa. Tumingin ako sa loob ng Starbucks at pansin kong nagliligpit na ang mga waiters. Kumuha ako ng isang stick ng yosi sa kahon ng Marlboro black. Inilagay sa bibig saka sinindihan. hithit sabay buga. hithit sabay buga.

Kahit papaano'y naibsan ang kaba sa aking dibdib

"Are you okay?" Tanong sa akin ni Yeshua

Tumango lang ako ng naka yuko

"You don't look like you're okay" patuloy ni Yeshua.

hithit sabay buga ng usok ng yosi

"Tell me the truth, yung totoo! bakit mo ako sinusundan sa fully booked at nagpakilala sa akin kung.." tanong ko sa kanya, ngunit bago ko pa matuloy ang sasabihin ko inunahan na niya ako mag paliwanag.

"Gusto ko sanang sabihin na, kaya kita sinundan dahil attracted ako sayo para mas makatotohanan ang lahat" 

"I don't understand" hithit sabay buga ng usok ng yosi "Anong ibig mong sabihin sa para mag mukhang makatotohanan?" tanong ko sa kanya.

Tumingin siya sa akin ng derecho. Sakto sa mata ko. Maraming sinasabi ang kanyang mga mata. May lungkot, may takot, may kaba at may panghihinayang

"Alam ko kasing hindi ka maniniwala sa akin pag sinabi ko ang totoo. Baka kasi sabihin mo pang nangti-trip lang ako" 

"Ano ba ang totoo?" tanong ko sa kanya sabay hithit ng yosi at buga ng usok pataas.

"Ang totoo? Ang totoo.... hindi ko alam"

Kumunot ang noo ko at napataas ang kilay

"Sabi sayo hindi ka maniniwala eh" 

"Hindi ko gets. Bakit hindi mo alam? Ano yon pagkakita mo sa akin trip trip lang kaya sinundan mo ko at nagpakilala?" tanong ko sa kanya na may konting pagka irita.

"Hindi naman sa ganun. Nung nakita kita hindi ko alam pero parang gusto lang kita sundan siguro to kill time kasi ayaw ko pa din umuwi noon. Sa totoo lang nakaramdam ako ng urge na lapitan ka at makipag kaibigan. Hindi ko alam ang rason kung bakit ko gusto gawin basta ko na lang naramdaman. Noong nakita kita magaan agad ang loob ko sayo. Hindi ko alam kung bakit pero yun ang naramdaman ko. I guess we all have fair share of the same thing di ba? Ikaw sa buong buhay mo ba hindi mo naramdaman yun sa isang tao? Na magaan ang loob mo sa kanya agad? Kaya sinundan kita ng sinundan pagkatapos nung nakita kitang nasa book section ni Haruki Murakami doon ko naisip na interesting ka kaya nilapitan kita but I never really thought that I would feel something special about you. Kakakilala pa lang natin 4 hours ago but look pati din naman ikaw naramdaman din yung special bond and connection between us di ba? Pero seriously I don't have any plans of falling for you or anything -- nothing."

"Teka, plans? You know hindi naman pina-plano yun di ba?"

"Exactly!"

"Then why?"

"I don't know okay?"

"So now what? Sana hindi mo na lang ako sinundan sundan kung alam mo naman palang hindi pwede" tanong ko kay Yeshua habang pinapatay ang yosi sa ashtray

"I'm Sorry Nomad"

Nanatili akong tahimik at nakatingin sa kawalan.

"I'm sorry Nomad, I have to go iniintay na ako ng boyfriend ko sa bahay namin"

Muli kong naramdaman ang lamig na dala ng ihip ng hangin.

"Sir, do you want anything else? Last order na po magsasara na po kami" tanong sa akin ng waiter

tinignan ko papalayo si Yeshua







* * * * *

The story is real. The story per se' is true. But location, setting, time -- everything is a metaphor. Bookstore is a representation of something else. Yung usapan sa coffee shop is also a representation but the feelings the conversation is real. It may not be verbatim but the emotions is ture and genuine. There is Joseph in real life and we both felt that we were brought together by the universe the problem is... its not the right time.

And to you Yeshua, If ever you read this or if you ever encounter this blog and this story I want you to know that I have not been sending you emails not because my words and intentions are not pure or genuine but because now is not the right time to show you how I really feel for you. I know you have a boyfriend and if we want to commit to each other we have to start with a clean slate. We may not be together now but if we really are meant for each other then the universe will not stop in bringing us back together. 

Always remember this Yeshua, The dunes are changed by the wind but the desert never changes.